ΙΜΜΑΝΟΥΕΛ ΚΑΝΤ

Ο Ιμμάνουελ Καντ (1724-1804) αναγνωρίζεται γενικά ως ο κορυφαίος φιλόσοφος των νεωτέρων χρόνων, και το έργο του ως η επαναθεμελίωση της φιλοσοφίας σε όλους τους κλάδους της (γνωσιολογία, μεταφυσική, ηθική, αισθητική, φιλοσοφία της θρησκείας, της ιστορίας, του δικαίου κ.ά.). Η σκέψη του διακρίνεται από την καθολικότητα, το βάθος, τη φαινομενολογική ακρίβεια και τη διαλεκτική δεινότητα της πραγμάτευσης των ζητημάτων∙ χαρακτηρίζεται ιδίως από τον έλλογο κριτικό στοχασμό, την άκρα φιλαλήθεια και τη φιλελεύθερη νοοτροπία. Κυριότερα έργα του: Κριτική του καθαρού Λόγου (1781), Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική που θα μπορεί να εμφανίζεται ως επιστήμη (1783), Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών (1785), Κριτική του πρακτικού Λόγου (1788), Κριτική της κριτικής δύναμης (1790), Η θρησκεία εντός των ορίων του Λόγου και μόνο (1793), Προς την αιώνια ειρήνη (1795), Μεταφυσική των ηθών (1797), Ανθρωπολογία από άποψη πραγματολογική (1798).