Ο Δηµήτριος Βικέλας (1835-1908) υπήρξε έµπορος και λόγιος. Γεννηµένος στην Ερµούπολη της Σύρου, έζησε για µακρύ διάστηµα στο Λονδίνο, εργαζόµενος στην εµπορική επιχείρηση των θείων του, αδελφών Μελά, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε µε την ποίηση, τη µετάφραση και τη συγγραφή ιστορικών και φιλολογικών δοκιµίων. Παρότι, σε σύγκριση µε το πλούσιο δοκιµιακό και µεταφραστικό έργο του, το πρωτότυπο έργο του είναι περιορισµένο, ο Βικέλας έµελλε να αποτελέσει µια καταλυτική φιγούρα για την εξέλιξη της ελληνικής πεζογραφίας, χάρη στη νουβέλα του Λουκής Λάρας το 1879, η οποία, µε τη ρεαλιστική θεµατική και ύφος της, έθεσε τις βάσεις για τη «χρυσή εποχή» του ηθογραφικού διηγήµατος στην Ελλάδα και άνοιξε τον δρόµο στη γενιά του Βιζυηνού, του Παπαδιαµάντη και του Καρκαβίτσα. Από τη δεκαετία του 1890 και µετά ο Βικέλας ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση µέσα από την ίδρυση και οργάνωση κοινωφελών συλλόγων και ιδρυµάτων ενώ, ως επιφανές µέλος της ελληνικής οµογένειας στην Ευρώπη, πρωτοστάτησε στην τέλεση των πρώτων Ολυµπιακών Αγώνων το 1896 στην Αθήνα µε την ιδιότητα του Προέδρου της Διεθνούς Ολυµπιακής Επιτροπής. Μετά τον θάνατό του το 1908 και σύµφωνα µε την επιθυµία του η βιβλιοθήκη του δωρίστηκε στον Δήµο Ηρακλείου και αποτέλεσε τη βάση της σηµερινής Βικελαίας Δηµοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου.
