Ο “Θρήνος” είναι το τελευταίο έργο του βενετοκρητικού ευγενή Μαρίνου Φαλιέρου (Χάνδακας, 15ος αιώνας) που δεν είχε γνωρίσει μέχρι σήμερα μια σύγχρονη κριτική έκδοση. Πρόκειται για ένα ποίημα 400 στίχων σε ομοιοκατάληκτο 15σύλλαβο, που εκδίδεται από δύο γνωστούς Ολλανδούς μελετητές της Κρητικής λογοτεχνίας, οι οποίοι έχουν εκδώσει και τα υπόλοιπα έργα του Φαλιέρου, αλλά και τη Θυσία του Αβραάμ. Στην έκδοση εξετάζονται η παράδοση του κειμένου, η δομή του έργου, οι προσθήκες και οι επεμβάσεις σ’ αυτό, η γλώσσα και η σύνταξή του, και αναλύονται οι εκδοτικές αρχές τις οποίες ακολούθησαν οι δύο επιμελητές. Στο τέλος παρατίθεται το ίδιο το χειρόγραφο, συνοδευόμενο από γλωσσάριο και σχόλια.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ΦΑΛΙΕΡΟΣ
2. Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
1. O Daniel Schuhmaier
2. Ο επιμελητής της έκδοσης
3. Το χειρόγραφο πριν από την έκδοση
3. Ο ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ
1. Ο τίτλος
2. Ο πρόλογος
3. Η παράσταση
4. Δομή και περιεχόμενο του Θρήνου
5. Ο αφηγητής
4. ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΘΡΗΝΟΥ
1. Οι πηγές του Θρήνου ως προς την τεχνική
1.1 Η δραματικότητα του Θρήνου
1.2 Ενδείξεις για την παραστασιμότητα του Θρήνου
2. Οι πηγές του Θρήνου ως προς τα θέματα
2.1 Οι λόγοι από το σταυρό
2.2 Οι αντιδράσεις της Θεοτόκου
2.3 Ο Λογγίνος
3. Συμπεράσματα
5. Ο ΤΣΑΔΟΚ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΡΗΝΟΥ
1. Το όνομα Τσαδόκ
2. Ο σκοπός της παρουσίας του Τσαδόκ
3. Το αντιεβραϊκό πνεύμα του Θρήνου
4. Ο Τσαδόκ προσήλυτος
6. ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
1. Η προσθήκη στο τέλος του Θρήνου
2. Ο τρόπος εργασίας του διασκευαστή
3. Οι υπόλοιπες προσθήκες
4. Συμπεράσματα
7. Η ΓΛΩΣΣΑ
1. Φωνολογία
2. Τόνος
3. Μορφολογία
3.1 Ουσιαστικά
3.2 Επίθετα
3.3 Αντωνυμίες
3.4 Ρήμα
4. Σύνταξη
4.1 Πτώσεις
4.2 Δομή της φράσης
4.3 Προτάσεις
5. Άρνηση
6. Ύφος
7. Λεξιλογικά
7.1 Δάνεια
7.2 Ιδιωματισμοί
7.3 Αρχαϊσμοί και εκκλησιαστική γλώσσα
8. Γενικά συμπεράσματα
8. ΠΡΟΣΩΔΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ
1. Μέτρο
2. Ομοιοκαταληξία
9. ΕΚΔΟΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
TO KEIMENO
